„Jej wysokość P.” – Joanne Macgregor 8

Tytuł: Jej wysokość P.

Autor: Joanne Macgregor

Wydawnictwo: Kobiece, seria Young

Wychowałam się w domu (a ściślej mówiąc w mieszkaniu) wysokich kobiet. Moja mama ma 190 cm wzrostu. Mam też trzy wysokie siostry – kolejno 185 cm, 180 cm i 178 cm wzrostu. Ja jestem najstarsza. A ile mierzę w centrymetrach? 167 cm. I nie, nie pomyliłam się w środkowej cyferce. 😉 Mój wzrost poszedł tochę w innym kierunku, niżbym sobie tego życzyła (jeśli wiecie, co mam na myśli). Dwie z sióstr są singielkami – jedna z wyboru, druga…nie może znaleźć sobie wyższego faceta. Trzecia (i jednocześnie najmłodsza) jest szczęśliwie zakochana w chłopaku niższym o parę centymetrów (no dobra, parenaście…).

I może właśnie dlatego byłam tak bardzo zainteresowana treścią książki, o której właśnie Wam piszę. Mając na codzień doczynienia z wysokimi dziewczynami, będąc zmuszana robić po cztery kroki, gdy reszta rodziny zrobiła ich dwa (no heloł, ja nie mam tak długich nóg!) i ciągle słysząc, żebym szła trochę szybciej, byłam po prostu niesamowicie ciekawa, jak to wszystko wygląda z tej wyższej perspektywy. I powiem Wam jedno – SZACUN 😉 (tak dzisiaj młodzież się wypowiada?)

„Osobom powyżej metra osiemdziesięciu wzrostu zakazuje się randkowania z osobami poniżej metra siedemdziesięciu pięciu.” – Prawo Wysokich Dziewczyn

Peyton ma wiele zalet – jest ładna, zgrabna i w tym roku kończy liceum. Jednak nie ma powodzenia u chłopców. Dlaczego? Ponieważ jedyną rzeczą, jaką zauważają w niej ludzie jest jej wzrost. Ma ponad 180 cm wzrostu i tylko pięciu uczniów w szkole ją przewyższa.

Pewnego dnia decyduje się na wzięcie udziału w zakładzie. Nie byle jakim zakładzie. Jeżeli pójdzie na trzy randki i bal maturalny (to łącznie cztery randki) z kimś wyższym od siebie, wygra 800 dolców. Niezłe pieniędze, prawda? Zwłaszcza, gdy ma się naście lat i marzenia o lepszym życiu. Peyton jest zdeterminowana, żeby wygrać i utrzeć nosa wszystkim, którzy się z niej śmiali. Jednak sprawy się komplikują, gdy na horyzoncie pojawia się chłopak, w którym nasza tytułowa bohaterka się zakochuje. (Powiem Wam w tajemnicy, że Jay jest tak świetny, że sama się w nim zakochałam!) Czy nowe kiełkujące uczucie sprawi, że Peyton zrezygnuje z zakładu? A może zrobi wszystko, aby wygrać pieniądze i dzięki nim wyrwie się z rodzinnego koszmaru?

Kto mnie zna, ten wie, że młodzieżówki bardzo lubię. I lubić będę zawsze, bo mimo iż mój wiek coraz bardziej oddala się od tego nastoletniego, to nie mam zamiaru z nich (książek oczywiście) wyrosnąć. Zdarza mi się trafiać na zbyt dziecięce młodzieżówki, jednak przy większości dobrze się bawię, miło spędzam czas i zawsze coś mądrego z nich wynoszę. Jak było w tym przypadku? Zaczęłam czytać. Przewracałam kartkę za kartką i nie przestałam. Nie przestałam dopóki książka mi się nie skończyła. A gdy się skończyła, to chciałam zacząć jeszcze raz. Tak, to jedna z tych pozycji, do których na pewno wrócę jeszcze nie raz. A teraz, wspominając treść „Jej wysokości P.” myślę sobie, że fajnie by ją było zobaczyć na dużym ekranie (dosłownie na bardzo dużym ekranie, bo Peyton jest naprawdę bardzo wysoka!). Ta książa jest mądra, po prostu. Jest nie tylko fajna, przyjemna i na jeden wieczór. Bo to nie tylko o to chodzi, żeby było śmiesznie (a uwierzcie mi, jest!). W tej śmiesznej treści są przekazane wspaniałe wartości. Historia o tolerancji, a raczej jej braku, o inności, akceptowaniu siebie i o tym, że warto walczyć. O marzenia, o uczucia, o to by polubić siebie takim jakim się jest. Bo to nasza najlepsza wersja nas samych.

Nie tylko młodzi mogą uczyć się od Peyton. Ci trochę starsi też wiele wyniosą z jej mądrości, problemów i spojrzenia. Bo Peyton patrzy wysoko, nie tylko dosłownie, ale i w przenośni.

A Chloe? Och, Chloe! Bardzo bym chciała mieć przyjaciółkę, która zawsze przygotuje mi herbatę dostosowaną do sytuacji i mojego nastroju. Dziękuję Ci za to, że robiłaś to dla Peyton! Takiej przyjaciółki to ze świecą szukać. 🙂